Rozdział XV

XV

Kilka dni później wybrałyśmy się z Jesse na bieganie moim ulubionym szlakiem. Zdążyłyśmy zziajane dobiec do polany, na której zawsze odpoczywałam, kiedy zobaczyłyśmy, że na wielkim pniu siedzi Asir ze stoperem w ręku i bardzo z siebie zadowolony.

- A ten co tu robi?

Zapytała Jesse.

Asir wstał z pnia i podszedł do nas:

- No moje panie, takiego kiepskiego wyniku to się nie spodziewałem, kondycja wam spada. Jesse od razu wyrwała się do niego:

- Chcesz zobaczyć moją kondycję?

Chwyciła go w kroku, Asir z uśmiechem od razu rozłożył ręce:

- Niekoniecznie.

Uśmiechnęłam się i spojrzałam na niego. Nie widzieliśmy się od mojego wyjazdu do Monachium, zaczęłam się rozciągać. Miałam zabandażowaną rękę i niekiedy jeszcze trochę mi doskwierała:

- Colin coś znalazł?

- Nie, nadal się miota, więc wygląda na to, że urlop ci się przedłuży.

- Nie narzekam.

- To co? Macie jakieś plany na wieczór?

Jesse spojrzała na mnie i uśmiechnęła się:

- A owszem, babski wieczór, nie licz, że się wkręcisz.

- Nie wiecie co tracicie, przydałbym się wam.

- A co? Zrobisz striptiz? To może się zastanowimy.

- Mówisz i masz.

Jesse skrzywiła się nie licząc na taką odpowiedź. Wtedy zadzwoniła jej komórka, odebrała.

- No cześć, tak na polanie, zaraz przyjdę.

Zrobiłam na Jesse wielkie oczy, bo czułam w kościach, że za chwilę zostanę z Asir’em sam na sam.

- Gino za mną czeka, spotkamy się później.

- Jasne.

Odpowiedziałam, Jesse poszła a Asir spojrzał na mnie ukradkiem, usiadł na konarze i uśmiechnął się do mnie a ja nie przerywałam rozciągania się.

- I jak samopoczucie?

Zapytał, uśmiechnęłam się.

- Nie złe.

- Długo się nie widzieliśmy.

- A czyja to wina? Moja? Czy twojej urażonej dumy?

- Nie bądź taka.

- A jak tam twoje sprawy? Słyszałam od Brad’a, że ostatnie dni byłeś mistrzem parkietu.

Asir zrobił minę niewiniątka.

- Trochę mnie poniosło.

- Trochę? Chy.

- Skoro masz wolne…

Przybliżył się do mnie znacznie, uśmiechnęłam się i ucięłam w połowie zdania:

- Muszę się przebrać i jechać do klubu.

- No to chodź.

- Dokąd?

- Do domu, odwiozę cię ,dalej już i tak nie pobiegniesz.

Szturchnęłam go obruszona.

- Bardzo śmieszne.

Gdy dotarliśmy do domu, weszliśmy jak zwykle do góry, weszłam do łazienki i przymknęłam nieco drzwi. Weszłam pod prysznic a Asir oparł się o ścianę przy łazience. Puściłam wodę.

- Nie waż się podglądać!

Krzyknęłam spod prysznica.

- Widziałem cię już nago, zapomniałaś?

Wychyliłam się zza kabiny:

- Nie zapomniałam, ale to nie oznacza, że się to powtórzy.

- Nie bądź taka pewna. Apropos, jak poszło w Monachium?

Uśmiechnęłam się sama do siebie, bo doskonale wiedziałam, że Asir wie, co się tam wydarzyło.

- Wszystko poszło zgodnie z planem.

Nie widziałam, że Asir próbuje mnie zagadać a w tym czasie wziął z wieszaka mój ręcznik.

- Wszystko?

- Chcesz mnie o coś zapytać?

- Nie, no skąd, tak tylko pytam, dla podtrzymania konwersacji.

Sięgnęłam ręką zza kabiny po ręcznik, ale go tam nie wyczułam:

- Asir, to nie jest śmieszne, daj mi ręcznik.

- Ręcznik? Gdzieś tu go chyba widziałem.

Zaczął się śmiać, w końcu uchylił mi kabinę i podał ręcznik, spiorunowałam go wzrokiem:

- Igrasz z ogniem mój drogi.

Owinęłam się ręcznikiem i wyszłam z łazienki. Asir poszedł za mną:

- Więc o której to wasze spotkanie?

- O szóstej.

Zaczęłam szukać w szufladzie bielizny, chociaż dałabym głowę, że wcześniej położyłam ją na łóżku:

- Tego szukasz?

Pokazał mi wiśniowe, koronkowe majtki i uśmiechnął się w ten swój zabójczy sposób, aż zacharczałam.

- Oddaj mi to.

- Bardzo seksowne, coś na to włożysz?

- Nie.

Wyrwałam mu z ręki majtki.

- Obowiązuje bikini.

- Świetnie, już mi się podoba.

Skoczył na moje łóżko i ułożył się wygodnie. Popatrzyłam na niego:

- Nie masz co robić?

- Jakoś nie.

Ubrałam bieliznę i zarzuciłam na siebie szlafrok. Otworzyłam garderobę i zaczęłam przesuwać wieszaki, wyjęłam jedną czarną sukienkę, ale po namyśle schowałam ją z powrotem:

- Ta była w sam raz.

- Zbyt wyzywająca.

Asir skrzywił się.

- Zamieniasz się w mniszkę?

- Denerwujesz mnie, jeszcze słowo a przysięgam…

- Oj dziewczyno, co ty byś beze mnie zrobiła?

Podszedł do mnie, machnął dwa razy ręką w szafie i wyciągnął z niej szafirową sukienkę, spojrzałam bez przekonania i westchnęłam:

- No nie wiem.

Popatrzyłam na nią, miała prosty krój, cieniutkie naramki, lekko skloszowana od pasa w dół. Wciągnęłam ją na siebie i do tego sięgnęłam czarny, krótki sweterek, oraz zamszowe półbuty na wysokim obcasie.

- Dobra, możemy iść.

Spojrzałam na niego, bo zauważyłam, że mi się przypatruje.

- Coś nie tak?

Ocknął się jakby z zamyślenia i uśmiechnął się.

- Chodźmy.

Ustąpił mi miejsca i wyszliśmy z domu.

Gdy dojechaliśmy do klubu, przy barze siedział Joe a za barem stał Brad. Brad uśmiechnął się szeroko na widok Asir’a:

- No w samą porę.

Usiedliśmy przy barze a ja spojrzałam na Brad’a:

- Pewna pani czeka tu na ciebie od samego rana.

- Pewna pani?

Brad wzrokiem pokazał na stolik pod oknem, Asir spojrzał, po czym szybko cofnął wzrok i zasłonił twarz. Pod oknem siedziała młoda blondynka o nienagannej figurze i w bardzo niecenzuralnej długości spódniczki. Bluzka też odkrywała o wiele za dużo, uśmiechnęłam się.

- No proszę, ktoś tu nie tracił czasu.

- Asir…

Spuściłam głowę a Asir zrobił przerażone oczy i obrócił się w stronę dziewczyny, która podeszła.

- Tr…

Próbował sobie usilnie przypomnieć imię nieznajomej blondynki, jednak przychodziło mu to z wielkim trudem, Joe pękał ze śmiechu, dziewczyna rozmarzyła się na jego widok i dokończyła swoje imię:

- Trudy.

- No jasne, pamiętam cię.

- Ja myślę, obiecałeś mi…

Asir szybko wstał i chwycił ją za rękę:

- Może porozmawiamy w bardziej ustronnym miejscu?

Przeciągnął ją do stolika, przy którym wcześniej siedziała a my zaczęliśmy rozmawiać:

- Powiecie mi co się tu dzieje?

- Kiedy cię nie było, Asir zabalował.

- Mówiłeś.

Na to wtrącił Joe:

- A wspominał, że rozdał numer telefonu prawie wszystkim dziewczynom na sali? Żałuj, że tego nie widziałaś, łasiły się do niego jak kocięta do swego pana.

- A trzy takie jedne oferowały mu nawet seks zbiorowy.

- I pewnie się zgodził, co?

- No a jak, wtedy godził się na wszystko.

- Jezu ,daj mi lepiej te faktury.

Brad sięgnął spod lady rachunki i położył przede mną.

- Pamiętasz o jutrze?

Spojrzałam zdziwiona.

- O jutrze? A co ma być?

Na to Joe się obruszył.

- Co ma być? Kobieto, nasza impreza integracyjna, rocznica klubu, pamiętasz?

- To się wiąże z początkiem naszego małżeństwa.

Joe uśmiechnął się.

- No i?

- Staram się ten dzień zapomnieć.

Uśmiechnęłam się złośliwie i w tym momencie usłyszeliśmy trzask. Na trzy cztery obróciliśmy się do tyłu, gdzie ponętna blondynka wymierzyła Asir’owi potężny policzek. Chwycił się za policzek i uśmiechnął a blondynka krzyknęła:

- Ty draniu!!

Wyszła a drzwi za nią aż trzasnęły, Joe i Brad zaczęli się śmiać a Asir podszedł do nas skruszony i usiadł obok mnie.

- Nie źle, nie chciałeś jej dać ślubu?

Joe roześmiał się.

- Nic dziwnego, sporo im naobiecywał.

Wtrącił Brad, ja nie komentowałam.

- Daj mi whisky.

Brad pokiwał głową i sięgnął szklankę, nalał whisky i podsunął Asir’owi, ten wypił duszkiem.

- A ty co tak zamilkłaś?

Uśmiechnęłam się.

- Nic, ale aż mi cię żal kiedy sobie pomyślę co zrobi reszta tych wszystkich napalonych kobiet, kiedy cię tu dopadną następnym razem.

- Spokojnie, dam im radę.

- Optymista.

- Znowu nie wierzysz w moje możliwości.

Spojrzałam na zegarek.

- Wierzę, wierzę, a teraz bądź tak miły i zawieź mnie do Vicky.

Schowałam faktury do torebki i wstałam od barku.

- Dzisiaj mnie nie będzie, więc…, nie rozwalcie klubu, bardzo was proszę.

Joe i Brad uśmiechnęli się niewinnie.

- Na razie.

Asir kiwnął ręką i wyszliśmy z klubu, w tym czasie Joe spojrzał na Brad’a:

- Tej, czy ja o czymś nie wiem?

- Mówisz o Kylie?

- Mówię o Kylie i Asir’ze, kręcą ze sobą czy jak?

- Mogłeś ją zapytać, a co? Masz coś przeciwko?

- Czy mam? Jasne, dopiero próbowała go zabić a teraz taka komitywa?

- Kobieta zmienną jest.

- Tak, chyba się starzeję, bo nie nadążam za nimi.

Asir podwiózł mnie pod dom Vicky. Zgasił silnik i spojrzał na mnie:

- Co wy tam zamierzacie robić cha?

- Chciałbyś wiedzieć.

- Pewnie, co to za wieczór bez faceta?

- Cudowny, uwierz mi.

Asir roześmiał się, ale tylko na chwilę, bo zaraz spoważniał i spojrzał na moją uśmiechniętą twarz:

- Lubię cię taką.

- Jaką?

- Uśmiechniętą, wyluzowaną, normalną.

- O, bardzo dziękuję. Uciekam, dzięki za podwiezienie.

Asir kiwnął głową.

- Bądź grzeczna i nie rób niczego czego ja bym nie zrobił.

- A jest coś takiego?

- Zaczynasz pokazywać pazurki, nie ładnie.

Pogroził mi palcem.

- Miłego wieczoru.

Powiedziałam wychodząc z samochodu a on krzyknął za mną:

- A buzi to gdzie?!

- Jak zasłużysz, to porozmawiamy.

Zamknęłam drzwi i poszłam do Vicky, Asir pokiwał głową i odjechał.

U Vicky ostro zabalowałyśmy, do tego stopnia, że zaczęłam tańczyć na stole. Vicky pękała ze śmiechu i podkręciła jeszcze głośniej muzykę. Po trzech i pół godzinie zabawy, Jesse doszła do wniosku, że należy odstawić mi alkohol i to natychmiast. Dobre humory nie opuszczały żadnej z nas, ale powoli wszystkie zaczęłyśmy zbierać się do wyjścia, nogi nieco mi się uginały i wtedy rozległ się dzwonek do drzwi, Vicky szybko podskoczyła z kanapy:

- To pewnie Asir.

- Kto? Nie wierzę, zadzwoniłaś po niego?

Zapytałam a Jesse zaczęła się śmiać.

- Chyba nie myślałaś, że w tym stanie puścimy cię samą do domu.

- Nie jestem pijana.

Wstałam, po czym upadłam z powrotem na kanapę, Vicky zaczęła się śmiać.

- No właśnie widzę.

- Zdrajczynie.

Vicky otworzyła drzwi rozbawiona i wpuściła Asir’a do środka. Kiedy Asir ją zobaczył, a nie była w lepszym stanie ode mnie, zaczął się śmiać. Spojrzał tylko na Jesse i pokiwał głową:

- A mówiłem, że same coś wywiniecie.

- Geniusz z ciebie wiesz?

Jesse podniosła się z kanapy.

- Gino czeka na zewnątrz.

- Do jutra.

Jesse wyprostowała się i wyszła z domu Vicky, Asir spojrzał na mnie i zobaczył, że idę zygzakiem. Podeszłam do niego i wyprostowałam się:

- Tylko pamiętaj, ręce przy sobie.

- Skarbie, spójrz w lustro, dzisiaj to już nikt by z ciebie nie miał pożytku.

- Jesteś wstrętny.

- Tak wiem, do domu.

Zachichotałam.

- Do zobaczenia Vicky.

- Pa.

Odpowiedziała, wyszliśmy z domu a Asir otworzył mi drzwi od samochodu. Były dla mnie jednak za wąskie i o mało co a przedzwoniłabym w nie głową.

- Jezu, ty już nawet drzwi nie widzisz?

Zaczął rechotać, po czym ręką obniżył mi głowę bym mogła wsiąść.

Gdy dojechaliśmy do domu, nie zdążył nawet podejść do drzwi a ja już wysiadłam. Z trudem znalazłam klucze w torebce, ale o trafieniu w zamek nie było mowy. Asir wziął mi z ręki klucze i odkluczył zamek. Spojrzałam na niego zalotnie, po czym przekroczyłam próg domu. W locie rzuciłam buty i zaczęłam ściągać sukienkę. To drugie jednak mnie przerosło, weszłam na stopień by udać się do sypialni i nie długo wywinęłabym orła. Asir w ostatniej chwili przytrzymał mnie, po czym przerzucił mnie przez ramię i wniósł do góry rzucając mnie na łóżko. Zaczęłam się śmiać.

- Zrobiłeś się bardzo konkretny. Może chociaż się rozbiorę.

Asir nic nie mówił, tylko śmiał się ze mnie, pociągnął mnie za rękę i podniósł by zsunąć ze mnie sukienkę. Stanęłam wyprostowana i kiedy ręce Asir’a dotknęły moich pleców zamarłam. Wyczuł to i zapytał:

- Wytrzeźwiałaś?

Obróciłam się do niego przodem.

- A czy kiedyś byłam pijana?

Popatrzył mi w oczy, chwilę jeszcze byłam poważna, ale zaraz potem wybuchłam śmiechem:

- Mógłbyś teraz zrobić ze mną wszystko.

- Widzę.

- To co cię powstrzymuje?

Pocałowałam go namiętnie w usta, odwzajemnił pocałunek, a jednak po chwili popchnął mnie na łóżko. Byłam w samej bieliźnie, ale nie czułam się skrępowana. Zdjął marynarkę, rozpiął koszulę i zdjął buty. Wszedł na łóżko i przesunął mnie na nim przykrywając kołdrą. Takie zachowanie aż nie pasowało mi do niego, tym bardziej, że naprawdę miałam na niego ochotę. On również wszedł pod kołdrę i  przyciągnął mnie do siebie tak, że jedną nogę siłą rzeczy musiałam położyć na nim. Kiedy oparłam głowę o jego nagi tors, nie odzywał się, tyle, że ja coś zrozumiałam. Uniosłam głowę wyżej i zbliżyłam się do pocałunku, teraz byłam poważna:

- Dziękuję.

Uśmiechnął się i na twarzy zarysowała się u niego ulga. Gdy to powiedziałam chwycił moją twarz oburącz i pocałował, spojrzał na mnie tymi cudownymi oczami:

- Teraz rozumiesz co mnie powstrzymuje?

Kiwnęłam głową i przytuliłam się do niego mocniej.

 Wiem, że wszystko co człowiek robi w życiu, powinien robić tak, by nie stracić szacunku do samego siebie. Gdyby Asir przespał się ze mną teraz, rano na pewno nie czułabym się z tym dobrze.

Nie wiem skąd to wiedział, ale widocznie znał mnie lepiej niż ja znałam siebie. Tym jednym być może bzdurnym gestem poczułam, że po trochu zakrada się w moje serce i miałam jedynie nadzieję, że tym razem nie okaże się znowu, że jest to kolejne zadanie podyktowane rozkazami Daniels’a.