PROLOG
Honor, poświęcenie,
oddanie…
Namiastka świata jaki
udało nam się wspólnymi siłami stworzyć.
Czy można rzec, że
jest wiecznością?
Czy można liczyć, że
przetrwa choć nas zabraknie?
Czy spuścizna jaką po
sobie pozostawimy, będzie na tyle silna, że ujarzmi całe ludzkie zło?
Poddajemy się
manipulacjom naszego umysłu, świadomie narażając się na potępienie świata, a
jednak czynimy coś, czego inni zdziałać nigdy nie będą potrafili.
Staramy się wierzyć w
słuszność naszych działań, choć tak wiele nie raz tracimy, a jednak brniemy w
to coraz głębiej, zespalamy się z odwiecznym chaosem by zniwelować go i uwolnić
tą część samych siebie, która w przyszłości będzie niezbędna do prawidłowego
funkcjonowania ludzkości we wszechświecie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz